Nationale Herdenking op 4 mei
Tijdens de Nationale Herdenking op 4 mei herdachten wij vanuit de Nederlandse ambassade in België de burgers en militairen die in het Koninkrijk der Nederlanden of waar ook ter wereld zijn omgekomen of vermoord sinds het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog, in oorlogssituaties en bij vredesoperaties. Vanwege het coronavirus vond de plechtigheid dit jaar plaats zonder publiek of genodigden op het Brits ereveld op de Begraafplaats in Evere en dit in aanwezigheid van Tijdelijk Zaakgelastigde van de Nederlandse ambassade in België, Caspar Veldkamp, Permanent Vertegenwoordiger bij de EU, Robert de Groot en Permanent Vertegenwoordiger bij de NAVO, Marisa Gerards. Caspar Veldkamp hield een korte toespraak gevolgd door krans- en bloemleggingen. De defensieattaché KLTZ Patrick Bekken heeft namens het Belgisch Nationaal Herdenkingscomité een krans gelegd. Een video-opname van de herdenkingsplechtigheid is te zien op de sociale media van de Nederlandse ambassade.
Lees hier de toespraak door Tijdelijk Zaakgelastigde Caspar Veldkamp:
Geachte aanwezigen,
We zijn hier bij elkaar om de doden te herdenken, met name de slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog.
We gedenken vandaag hen die vielen. Zoals zij die als burger omkwamen door het oorlogsgeweld. We gedenken speciaal ook hen die verzet pleegden. We gedenken hen die gevallen zijn in de strijd als militair – te land, ter zee en in de lucht. Of in de koopvaardij. Ik denk ook aan de slachtoffers onder onze bevrijders, die vaak uit verre oorden kwamen, van Canada tot aan Polen.
En we gedenken hen die uitsluitend werden vervolgd om wie of wat zij waren. In het bijzonder de 103.000 Nederlanders die zijn vermoord vanwege hun Joodse achtergrond. Het ging de Nazi’s daarbij niet zozeer om hun religie, maar om hun afkomst, om het uitwissen van een volk. Een kwaad dat we moreel verplicht zijn te herdenken. Juist nu antisemitisme weer terug blijkt te komen. We kunnen hier niet onverschillig over zijn.
Tot de Nederlanders die werden vervolgd en vermoord, behoren ook honderden Roma en Sinti, alsook zij die werden vervolgd simpelweg vanwege hun seksuele geaardheid, of vanwege lichamelijke of geestelijke beperkingen.
Al wat is gebeurd kunnen we niet veranderen. We kunnen wel herdenken, lessen trekken voor de toekomst. Nie wieder, never again, nooit weer.
Dames en heren,
Dit jaar herdenkt en viert Nederland 75 jaar vrijheid. Vrijheid is er niet vanzelf. Dat onze vrijheid niet vanzelfsprekend is, beseffen zij die de Tweede Wereldoorlog meemaakten maar al te zeer. We herdenken vandaag de slachtoffers – de slachtoffers van de agressie die vrijheid ongedaan wilde maken.
Door Corona-tijden zijn we hier slechts beperkt aanwezig. Helaas zonder de oud-strijders die hier normaalgesproken bij zijn. En zonder leerlingen van de Prinses Julianaschool. Ik noem beide groepen hier speciaal. Omdat zij de degenen vertegenwoordigen die offers hebben gebracht voor onze vrijheid, alsook de jonge mensen die de vrijheid verder moeten brengen.
We koesteren de dapperen en we koesteren de toekomst van onze samenleving. Een land, ook Nederland, is nooit af. Dit houdt de opdracht in om actief aan onze vrijheid te blijven werken – voor Nederland, in Europa, via de trans-Atlantische samenwerking en breder.
Aan onze vrijheid blijven werken – het is actueel in het huidige tijdsgewricht, waarin gevestigde verhoudingen kantelen en veel van onze waarden onder druk staan. Met alle risico’s van dien. Zoals Primo Levi schreef: “Als onze gewetens niet gealerteerd worden, kunnen dingen opnieuw gebeuren.” Zij het telkens in weer andere vorm.
Dames en heren,
Op deze begraafplaats rusten 9 Nederlandse militairen die streden in de oorlog die Europa en de rest van de wereld verscheurde. Ik wil graag hun namen noemen:
- Kapitein Jacob Smith,
- Soldaat Alois George Kottmeyer,
- Soldaat Adrianus Petrus Notten,
- Soldaat Marinus Boudewijn Traas,
- Korporaal Arend Berkleij,
- Soldaat Abraham Rodrigues Levi,
- Tweede Luitenant Gerrit Brugman,
- Soldaat Bernardus Fransiscus Jansen,
- En ten slotte sergeant Arie Blok
Vandaag herdenken we hen, en via hen de slachtoffers van een verschrikkelijk stuk verleden. Wij zijn het aan hun leed en hun lot verschuldigd om te waarborgen dat de lessen uit dat verleden blijven geleerd.
Dank u wel.
